-Πεθαίνει η τραγωδία;

-Δεν πεθαίνει άμα δεν αφανιστεί ο άνθρωπος.

-Άμα μείνουν μόνον ζωντανά απάνου στη γης, θα πάψει;

-Όχι, γιατί είναι κι αυτά μπλεγμένα στα δίχτυα τής ειμαρμένης.

-Ε, δεν θα υπάρχει άνθρωπος να την εκφράσει.

-Σιγά που ‘χει τέτοια ανάγκη η τραγωδία, ανάγκη έχει ο άνθρωπος. Για κατήχηση, και σεβασμό στούς άλλους όταν βρίσκεται ανάμεσά τους. Από συμφέρον, δηλαδής. Άμα είναι μόνος ας κόψει τον λαιμό του, αδιάφορο.

-Να πεθάνεις, Παναγιά μου, να φχαριστηθεί η καρδιά μου !

-Δεν πεθαίνω, δεν πεθαίνω, και στο μάτι σου γυαλί καρφί θα μπαίνω.